LUXURY SUPERMARKET

អត្ថបទបញ្ចូលដោយ : Ban Ravuth

ក្នុងនាមខ្ញុំបាទ ជាកូនខ្មែររស់នៅលើទឹកដីខ្មែរ កំពុងតែមើលឃើញ​នូវសកម្ម​​ភាព​របស់​កូនខ្មែរទាំងឡាយដែល​កំពុងប្រព្រឹត្តិជា​រៀងរាល់ថ្ងៃ វាហាក់ដូចជា​​មាន​​​ភាព​​​ខុសប្រក្រតីពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ មានភាពទំនើប​ពេញនិយមតាម​សម័យកាលសំភារៈនិយម និងតាមនគររូបណីយកម្មរបស់ប្រទេសជាតិ ។ ក្នុងនោះ ខ្ញុំបាទសូមលើកយកសកម្មភាពមួយចំនួន​របស់យុវវ័យខ្មែរយើង​សម័យ​ថ្មីនេះ គឺ ថ្ងៃបុណ្យនៃសេចក្តីស្រលាញ់ យុវវ័យ​តែងតែហៅថា ថ្ងៃបុណ្យសង្សា (Valentine’s Day) ដែលតែងតែធ្វើនៅថ្ងៃ ១៤ ខែ កុម្ភៈ ជារៀងរាល់ឆ្នាំ នេះឯង ។ ខ្ញុំសង្កេតឃើញថា ពីមួយឆ្នាំទៅមួយឆ្នាំ សកម្មភាព​ថ្ងៃបុណ្យសង្សានេះ យុវវ័យរបស់យើង​មានភាពឈ្លក់​វង្វេងជាខ្លាំង សូម្បីតែ​ក្មេងៗ​​បឋមសិក្សា នេះពិតជាគួរអោយបារម្ភខ្លាំ​ងណាស់សំរាប់យុវ​វ័យខ្មែរ​យើង ហើយខ្ញុំមានសំនួរខ្លះៗ ចង់​សួរ​ទៅកាន់មិត្តៗយុវវ័យថា ៖

សំនូរជាបន្តខ្ញុំ បាទមិនព្យាយាម​សួរ​ច្រើនទៀតទេ សូមអោយតែកូនខ្មែរទាំងអស់ ក្មេងចាស់ប្រុសស្រី នាំគ្នាគិត​ពិចារណា អង្កេត​ដោយ​ខ្លួនឯង ។ ខ្ញុំសូមបកស្រាយទៅ​តាមការ​យល់​ឃើញ​របស់ខ្ញុំ ព្រោះអីយុវវ័យយើង​ភាគច្រើន ជាពិសេសតាមទីក្រុង ទីប្រជុំជនធំតូច ម្នាក់ៗ​តែងតែទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃ ១៤ កុម្ភៈ (Valentine’s Day) ដើម្បីសារភាពស្នេហ៍ ដើម្បីរកស្នេហ៍ ឬក៍ដើម្បីអ្វីផ្សេងទៀត ទាំងនេះបញ្ជាក់ថា យុវវ័យយើងមួយ​ចំនួន​​ធំស្ទើតែទាំងអស់ (ចំពោះទីក្រុង) មានការចងចាំខ្ពស់ទៅលើថ្ងៃ ១៤កម្ភៈ ភាគច្រើនសិស្សសាលា ។ យើង​សង្កេត​មើលនៅតាមទីក្រុង ទីប្រជុំជន សាលា​រៀន… យុវវ័យសិក្សានុសិស្សយើងពិភាក្សាគ្នាពីរឿងនេះមួយសប្តាហ៍ ឬពីរ​សប្តាហ៍​​មុនរួចមកហើយ និងមានគំរោងជាច្រើនទៀត ។

តាមសម្តីរបស់លោ​កគ្រូ​ម្នាក់បាននិយាយថាពីរឿងនេះដែរថា ៖ ឆ្នាំមុន​គាត់​បានឡើ​ងទៅទី​ក្រុងភ្នំពេញ ប៉ះចំថ្ងៃបុណ្យសង្សា (Valen​tine’s Day) គាត់ឃើញ​មានយុ​វវ័យ​យើ​ងមួយចំនួនរសេចរសាចពេញដងវិថី ខ្លះមានកាន់ផ្កាក្នុងដៃ អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​មាន​សង្សាបណ្តើរ… ចៃដន្យគាត់ជួបសិស្សសាលាម្នាក់ និងបាន​សួរថា ប្អូនចូលរួមបុណ្យនេះដើម្បីស្អី? សិស្សនោះឆ្លើយថាខ្ញុំអត់ដឹងដែរ ឃើញ​​គេធ្វើក៏​ធ្វើតាមគេទៅ គាត់ក៏ហួសចិត្តដើរចេញ ។ ចុងក្រោយ គាត់​ក៏បាន​ប្រៀបធៀបទង្វើដែលសិស្សនោះនិយាយទៅនឹង ទស្សនៈ​របស់​លោក ខេនីស (ទស្សនៈវិទូសេដ្ឋកិច្ច) ថា មានសំពៅមួយដែលដឹ​កកូនចៀមជា​ច្រើន​រាប់សិ​ប​ក្បាល ​ឆ្លងកាត់សមុទ្រដ៏ឆ្ងាយ ស្រាប់តែ​ដល់​ពាក់កណ្តាលស​មុទ្រមាន​កូនចៀម​មួយក្បាលបានលោតចេញពីសំពៅ ចូលទៅក្នុងទឹកព្រោង ពេល​​នោះ​​​កូន​​ចៀ​មមួយទៀត​ក៏លោតទៅតាម ហើយកូនចៀមដទៃៗទៀ​តក៏​​លោត​​ទៅតាម ទាល់តែអស់ពីក្នុងសំពៅ ឃើញដូចនោះ លោក ខេនីស ក៏បានដាក់​ព្រឹត្តិកា​រណ៍​នោះថា Animal Spirit ។ ឥលូវនេះ បែរមកមើលទង្វើ​របស់យុវវ័យ​សម័យនេះ តើខុសអ្វីដែរ ពីសត្វចៀមដែល​ធ្វើអ្វីៗ​តាមតែគ្នាដោយមិនដឹង ពីសេ​ចក្តី​វិនាស​នៅពីខាងមុខ ដូចក្នុងទស្សនៈអញ្ជឹង សត្វចៀមទីមួយហក់​ព្រោងទី​ពីរ​ហក់ព្រោង ទីបីទីបួន​ព្រោង តាមតែគ្នាដោយមិនដឹងហក់ទៅស្លាប់ឡើយ ។ យ៉ាងណា​មិញ​ដូចក្រុមយុវវ័យខ្មែរយើង ធ្វើអ្វីៗតាមតែគ្នា ឃើញគេធ្វើនេះ ធ្វើនេះ​តាម​ ឃើញ​ធ្វើនោះធ្វើនោះលោតហក់តាម  ដោយភាព​សប្បាយ​បិទ​បាំងមុខ នឹងមិន​អាច​មើលឃើញថា ភាពប៉ៈពាល់​វិនាស
នឹ​ងមកដល់ឡើយ  គ្រាន់​តែយូរ​ហើយនឹង​ឆាប់​តែប៉ុណ្ណោះ  ។

ហេតុអី្វបានជាពួកគេចាំច្បាស់​ម្លេះ​សំរាប់​ថ្ងៃ បុណ្យសង្សា (Valentine’s Day)  បុណ្យណូអ៊ែល (Merry Christmas) ខ្លះ​ត្រៀម​កាដូ ត្រៀមអ្វីហើយអស់​សំរាប់​ថ្ងៃនោះមកដល់ តើសួរថា ទាំងនោះជា​បុណ្យរបស់សាសនាខ្មែរមែន​ទេ?  យើង​ដឹង​ហើយថា ព្រះពុទ្ធសាសនា​ជាសាស​នារបស់រដ្ឋ (ប្រទេសកម្ពុជា ត្បិត​តែមាន​សេរី​ភា​ពខាងសាស​នា​ដទៃក៏​ដោយ ) ហេតុអ្វីមិនព្រមនាំគ្នាចង់ចាំថ្ងៃបុណ្យ មាឃបូជា ចូលវស្សា ចេញវស្សា…ផងទៅ យុវវ័យខ្មែរ​យើងស្ទើតែ​ទាំង​អស់មិនស្គាល់ មិនដឹងថ្ងៃណាជាថ្ងៃបុណ្យមាឃបូជាផង ទាំងដែលវាជា​ថ្ងៃ​បុណ្យដ៏វិសេស និងធំសំរា​ប់ព្រះពុទ្ធ​សាសនាយើង  ។

គាត់បានបន្តថា អញ្ចឹងចូរយុវវ័យខ្មែរយើងនាំ​គ្នាត្រិះរិះ​ពិចា​រ​ណា​ផងថា ខ្លួនជា​ខ្មែរ មានប្រពៃណីសំរាប់ជាតិខ្លួនឯង  និងមានភាពអស្ចារ្យ​ខ្លាំងជាងវប្បធម៌​បរទេសទៅទៀត ខ្ញុំមិនបន្ទោសបង្អាប់អ្វីទេ ព្រោះពិភពលោកប្រកាន់​ឲ្យមាន​នគរូបណីកម្ម (ការផ្លាស់ប្តូរវប្បធម៌រវាងគ្នាទៅវិញទៅមក) ហើយបើយើង​នៅ​តែ​បន្ត​សកម្មភាពបែបនេះខ្លាំងទៀត កូនខ្មែរសម័យក្រោយនឹងមិន​ស្គាល់​ច្បាស់​ពីវប្បធម៌ដ៏ល្អផូរផងរបស់ខ្មែរទៀតទេ  ដូចនេះយើងត្រូវតែជួយការពារ និងថែ​រក្សាវប្បធម៍ អរិយធម៌ជាតិឲ្យ​បានគង់វង្ស​ជានិរន៍្តតទៀត  ។    គិតយូរៗទៅ បុណ្យ​ទាំងអស់នោះ វាមិនមានអ្វី​ទាក់ទងនឹងយើងផងដែលជាកូនខ្មែរផង  វាជារបស់ប​រទេសសុទ្ធ​សាធគ្រាន់តែហូរចូលមកកាន់ប្រទេសខ្មែរ  ហើយយូៗ​ទៅវាក៏បង្វ​ក់យុវវ័យយើងដែល​ជាវ័យកំពុងតែស្ថិតនៅក្នុងភាពភ្លើតភ្លើន ចង់​ដឹង​ចង់​ឮ ចង់សាក​ចង់ស្គាល់… អោយធ្លាក់ក្នុង​អន្លងយ៉ាង​ជ្រៅ​របស់​វប្ប​ធម៌បរទេស ដល់ទៅ​អាចភ្លេចពីពង្សសាវតាជាតិខ្លួនក៏អាចថា​បានដែរ ​។